Na een afscheidsplechtigheid is er de condoleance; het moment waarop de grootste spanning van de dag wegvalt en er naast het verdriet ook ruimte is voor een lach. Uiteraard blijft zo’n nazit een verdrietige gelegenheid, maar het is ook een reünie van oude bekenden en familieleden. Samen halen zij plezierige herinneringen op aan de overledene. Bij de uitvaarten waar ik kom, is er overigens meestal sprake van een informeel samenzijn. De familie gaat dan niet op een rijtje staan om de condoleances in ontvangst te nemen, maar mengt zich onder de gasten en gaat gesprekken aan met vrienden, kennissen en andere familieleden. Dat is prettiger dan anderhalf uur handen schudden van mensen die je niet of nauwelijks kent.
Vaak zijn er kinderen aanwezig, die eerst een uur stil hebben moeten zitten en alle verdriet in zich hebben opgezogen. Voor hen is zo’n condoleance een mooi moment om weer even lekker te spelen. En dat zie je dan ook gebeuren; lekker buiten gaan rennen of met radiografisch bestuurbare autootjes gaan scheuren over de geplaveide weg voor de aula. Of ravotten met grote neven en nichten, die ze al lang niet meer hebben gezien of verstoppertje spelen in het bos bij het zalencentrum. En soms gaan de volwassenen lekker meedoen. En eigenlijk kan ik ze alleen maar gelijk geven!
- Titel Lekker spelen
- Datum 10 september, 2018